ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...

Πέρασαν σαράντα ένα και πλέον χρόνια από εκείνη την Κυριακή-18 Ιουνίου του 1978- που κυκλοφόρησε η ανανεωμένη εφημερίδα του ΠΑΣΟΚ, η "ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" με Διευθυντή τον Δημήτρη Μαρούδα και Διευθυντή Σύνταξης τον Γιάννη Βουτσινά. Δυο πραγματικά σπουδαίους δημοσιογράφους.
Μια βδομάδα πριν αγνοούσα και την ύπαρξή της. Βλέπετε δεν ήμουν μέλος του ΠΑΣΟΚ, όπως δεν υπήρξα και ποτέ στη ζωή μου μέλος κανενός κόμματος, μηδέ και του... Κατηχητικού εξαιρουμένου.
Την ύπαρξη της εφημερίδας πληροφορήθηκα όταν οι δυο μου φίλοι, μου ζήτησαν να γράψω ένα άρθρο για τα Μ.Μ.Ε.[Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας].
"Κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια ανανέωσης της εφημερίδας, και χρειαζόμαστε μερικά άρθρα με τις υπογραφές ειδικών." Μου είπαν.
Τις επιφυλάξεις μου, τις παραμέρισε η αγάπη και η φιλία μου για αυτούς.
Που να ήξερα τότε που πήγαινα να μπλέξω.
Μια, καθαρά, κομματική εφημερίδα, όπου την Συντακτική Επιτροπή αποτελούσαν "πρωτοκλασάτα"-αλήθεια, πόσο φαιδρός είναι αυτός ο χαρακτηρισμός...-στελέχη του τότε ΠΑΣΟΚ.
Γνωστά; Φυσικά και σαφώς, σαφέστατα, όχι. 
Ο Γιώργος Κατσιφάρας με μια του και μόνο φράση, τους έβαλε όλους αυτούς, και τον εαυτό του επίσης, στην πραγματική τους θέση.   Και όρισε, έτσι, και την αληθινή τους διάσταση...
"Αν δεν υπήρχε ο Αντρέας Παπανδρέου, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας."
Το είπε, λίγα χρόνια αργότερα, όταν οι παντός είδους "πεινασμένοι" είχαν ορμίσει στην Μεγάλη Τράπεζα της Εξουσίας για να "καταβροχθίσουν" κάθε τι που μπορούσε να καταβροχθισθεί.
Δέχθηκα λοιπόν να γράψω ένα "κομμάτι" με υπογραφή και χωρίς αμοιβή.
Τίτλος του; "ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΑ ΝΙΑΤΑ;"

ΧΡΗΣΤΟΣ Β.Σ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

1. ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΑ ΝΙΑΤΑ;

Θα σας ζητούσα να ρίχνατε μια ματιά στην τηλεόραση. Κι αν πάλι, δεν το αντέχετε, τότε ξεφυλλίστε την «Ραδιοτηλεόραση», το επίσημο περιοδικό της Ε.Ρ.Τ. Ξεφυλλίστε για να βγάλετε μερικά  χρήσιμα όσο και εξοργιστικά συμπεράσματα. Θα δείτε λοιπόν ότι η τηλεόρασή μας διαθέτει πολλές και ποικίλες  εκπομπές…Πολλούς και ποικίλους συνεργάτες…

Έχει λοιπόν ώρες και ώρες για τις αμερικάνικες αστυνομικές ταινίες. Ξέρετε, αυτές τις πολύ-πολύ διδακτικές… Σπεύδει να έχει ώρες και για το Μουντιάλ… Έχει ώρες για τον Ελληνικό Κινηματογράφο. Θλιβερές, δακρύβρεχτες, κατά το πλείστον, ιστορίες και κωμωδίες με ξεπερασμένο χιούμορ.. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες…

Έχει εκπομπή η Ολυμπιακή [αεροπλάνα], ο ΟΣΕ[σιδηρόδρομοι]. ο ΟΠΑΠ [ προπο και τα τοιαύτα]…έχει ο ΟΑΕΔ… έχει το «Κρατικό μας θέατρο». Υπάρχει η «Θεατρική εβδομάδα»…Το φιλολογικό τέταρτο… Υπάρχουν τα «Θέματα και απόψεις»… Οι «Μορφές  και θέματα».. Υπάρχουν…Υπάρχουν… Υπάρχουν…

Υπάρχουν, θα έλεγα και μερικές αξιόλογες εκπομπές… Ελάχιστες… Εκείνο όμως που δεν υπάρχει πουθενά, σε καμιά στιγμή, σε καμιά ώρα της Ελληνικής Τηλεόρασης, είναι η εκπομπή για τα νιάτα. Η εκπομπή που φτιάχνεται από τα νιάτα για τα νιάτα…Ένα ελεύθερο, ανεξάρτητο, αλογόκριτο βήμα για τα νιάτα μας…

Τα νιάτα μας, φοβάμαι, πως υπάρχουν στους δεκάρικους λόγους μερικών κυρίων. Είναι τότε που καθαρίζουν το λαρύγγι τους ξεροβήχοντας, φοράνε τα γυαλιά της «πνευματικότητάς» τους και τελικά ορθώνοντας την ράχη του «καθωσπρεπισμού» τους, μιλούν για: «Τα νιάτα μας, η χρυσή ελπίς του Έθνους μας…Το αύριον της υπερηφάνου φυλής μας…»

Μ’ άλλα λόγια τα νιάτα προσφέρονται για δεκάρικους λόγους, αλλά σ’ αυτά τα ίδια δεν προσφέρεται το τηλεοπτικό βήμα…Δεν προσφέρεται ο λόγος… Να μιλήσουν…Να συζητήσουν…Να φωνάξουν, αν χρειαστεί…τα προβλήματά τους, τις αγωνίες τους, τις έγνοιές τους, τα όνειρά τους…Να πάρουν θέση, να πουν την γνώμη τους, να σχολιάσουν τα λόγια και τα έργα τν μεγάλων…Αυτών που καθορίζουν, σε μεγάλο βαθμό, την δική τους ύπαρξη, το δικό τους μέλλον. Οι φοιτητές έκαναν τόσες και τόσες κινητοποιήσεις, τόσες και τόσες αποχές. Αλλά φυσικά η ελληνική τηλεόραση τους αγνόησε. Δεν τους κάλεσε, δεν τους ζήτησε να πουν και από την τηλεόραση τις απόψεις τους, σ’ ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

Τώρα μπήκαμε στην τελική ευθεία-κρατάει πάρα πολύ αυτή η ευθεία- της αγωνίας και της προσπάθειας των νέων παιδιών, που θα προσπαθήσουν κι εφέτος να κατακτήσουν τα πνευματικά μας ιδρύματα.  Χιλιάδες παιδιά…Χιλιάδες γονείς…Και όλοι αυτοί πνιγμένοι στην αγωνία και στα προβλήματα…Αλλά για αυτήν την αγωνία, για αυτά τα προβλήματα, η ελληνική τηλεόραση δεν έχει χρόνο.

Όλοι λίγο-πολύ έχουν την μερίδα τους στην Τι-βι. Τα νιάτα είναι απόντα, αποκλεισμένα, βουβά.…

Ερήμην αυτών σχεδιάζουμε, εμείς οι μεγάλοι, το άμεσο και μακρινό μέλλον…

Ερήμην των αυριανών πολιτών αυτής της χώρας… Και αναρωτιέμαι, γιατί αυτός ο αποκλεισμός; Γιατί αυτή η σιωπή;

Ποιους εξυπηρετεί; Ποιους βολεύει; Και τέλος, ποιος τρέμει; Ποιος φοβάται τα νιάτα; Αλήθεια, ποιος;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Το πρώτο άρθρο στο πρώτο φύλλο της ανανεωμένης «ΕΞΟΡΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» Ημερομηνία: 18 Ιουνίου 1978!!!

Ένα άρθρο που σχολιάστηκε ως τολμηρό και σκληρό για την εποχή του.

Ακολούθησαν μέχρι τις εκλογές άλλα, τουλάχιστον, εκατόν πενήντα άρθρα.

 

67. ΥΠΟΠΤΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Υπάρχει μια εκπομπή στην ΕΡΤ που έχει τίτλο «ΚΑΙ ΤΩΡΑ…»

Μεταδίδεται κάθε Παρασκευή.

Είναι ένα εικοσάλεπτο μουσικό πρόγραμμα στο οποίο συμβαίνουν πολλά… «νόστιμα».

Πιστεύουμε ότι πίσω από την εκπομπή αυτή κρύβεται κάποιος θαυματοποιός…

Γιατί, πως αλλιώς να εξηγήσεις μερικά  λογικώς ανεξήγητα…

Όπως π.χ. να τραγουδάει ένας τραγουδιστής και την ίδια ώρα, ο ίδιος, να κάνει δεύτερη φωνή στον εαυτό του!

Να τραγουδάει κάποιος μόνος και έρημος μπροστά σε ένα κατά κανόνα ανύπαρκτο σκηνικό και ταυτόχρονα να τον συνοδεύει ολόκληρη χορωδία… ή, το χειρότερο, με την χορωδία να έχει ανταποκρίσεις χωρίς εκείνη να φανεί πουθενά. Κάτι, δηλαδή, σαν μαγική εικόνα χωρίς εικόνα…

Πως ακόμα να εξηγήσεις το γεγονός, ο τραγουδιστής να παίζει πιάνο και εσύ να…μαντεύεις την υπόλοιπη ορχήστρα…

Είναι πια καιρός να σοβαρευτούμε τηλεοπτικά…

Το πειραματικό στάδιο, ομολογουμένως, τράβηξε πολύ και δεν μπορεί άλλο πια να σηκώσει τις αμαρτίες της ασχετοσύνης μας, της προχειρότητάς μας ή της αδιαφορίας μας.

Δεν επιτρέπεται, κύριοι της τηλεόρασης, στα ενδιάμεσα του τραγουδιού να βγάζετε ένα σλάιτ για να καλύψετε το κενό μέχρι να αρχίσει πάλι να τραγουδά η τραγουδίστρια.

Δεν καλύπτονται έτσι οι αμηχανίες του σκηνοθέτη ή του καλλιτέχνη, αντίθετα  έτσι προβάλλονται περισσότερο…

Ούτε επιτρέπεται στις μέρες μας να μπερδεύονται τα πλάνα και να δείχνεις τις συνοδεύουσες τραγουδίστριες την ώρα που αυτές είναι βουβές και τραγουδά ο τραγουδιστής και μετά «διορθώνεις» στον αέρα το λάθος σου…

Μα ας περάσουμε σε ένα πολύ σοβαρό θέμα. Στην λεγόμενη γκρίζα διαφήμιση. Είναι η διαφήμιση η έμμεση που περνάει σε ένα πρόγραμμα αθέλητα ή «ολίγον ηθελημένα»…

Στην περίπτωση της εκπομπής «ΚΑΙ ΤΩΡΑ…» η λεγόμενη γκρίζα διαφήμιση έγινε μαύρη, κατάμαυρη…

Σε δυο συνεχόμενες εβδομάδες παρατηρήσαμε δυο τέτοια κρούσματα που μας έβαλαν σε σκέψεις και μας ανησυχούν…

Στις 22 Ιουνίου η εκπομπή παρουσίασε τα νέα τραγούδια τριών τραγουδιστών. Του Τέρη Χρυσού, του Λάκη Τζορντανέλι και της Λένας Σαββίδου.

Και όλα θα ήταν καλά αν δεν συνέβαινε και οι τρεις να ανήκουν στην ίδια εταιρία δίσκων!

Στις 29 του ίδιου μήνα παρουσίασε τα νέα τραγούδια δυο τραγουδιστών. Της Αλέκας Κανελλίδου και του Γιάννη Κατέβα. Και οι δυο ανήκουν πάλι σε μια εταιρία δίσκων…

Τα κρούσματα αυτά είναι, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, ανησυχητικά…

Και πρέπει να αντιδράσουν ακαριαία ο Διευθυντής Τηλεόρασης κ. Σπ. Χαραμής και οι άλλοι αρμόδιοι.

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 67 15/07/1979

ΣΧΟΛΙΟ:

Και να σκεφτεί κανείς πως εκείνα τα χρόνια στην ΕΡΤ έκαναν καριέρα και κάποιοι απίθανοι τύποι που παρίσταναν τους ειδικούς της τηλεόρασης. Ένας μάλιστα  από αυτούς ξημεροβραδιαζόταν σε στέκια και γραφεία εντύπων, κάπου-κάπου του φιλοξενούσαν κι ένα «κομμάτι», έκανε και καμιά ομιλία «περί του νέου μέσου», κι όλα αυτά, βέβαια, προς ενίσχυση του προφίλ του και της καλλιεργημένης εντύπωσης, σε μη καλλιεργημένους τηλεοπτικά δημοσιογράφους, πως είναι ο μέγας ειδικός…

Όλες οι αθλιότητες συνέβαιναν κάτω από την μύτη όλων αυτών των «ειδικών» και «ειδημόνων»

Συνέβαιναν… Μα για αυτούς, προφανώς, δεν συνέβαινε τίποτα…

Κακόμοιρη Ελλάδα, με τους «ειδικούς» και τους «δήθεν σου…

Για κάποιους από αυτούς τους απίθανους θα γράψουμε αργότερα…

113. ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΤ

Δυο χρόνια τώρα η «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» και η στήλη αυτή καταγγέλουν την ονομαζόμενη «Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση» ή άλλως ΕΡΤ, σαν απαράδεκτη  για τηλεόραση δημοκρατικής χώρας.

Την κατηγορήσαμε ότι «διαμορφώνει πολίτες Α’ και Β’ τάξεως», ότι «στραγγαλίζει την αλήθεια»,[φύλλο 60] ότι παίζει «κρυφτούλι με την αλήθεια», [φύλλο 19]ότι εφαρμόζει την «δημοκρατία» του μονόλογου», [φύλλο 98] ότι έχει καταντήσει «φροντιστήριο εγκλήματος» [φύλλο 103].

Την κατηγορήσαμε για «απαράδεκτη τακτική» [φύλλο 85], για «πνευματικά πίτουρα» [φύλλο 90], για «ύποπτες συνταγές» [φύλλο 79], για «αλεξιπτωτιστές στην τηλεόραση» [φύλλο 23], για «τηλεοπτικό κατεστημένο» [φύλλο 88], για παρεούλες…

Την κατηγορήσαμε για προκλητική περιφρόνηση του Κοινού και του Ελληνικού Τύπου.

Την προειδοποιήσαμε-πριν δυο μόλις εβδομάδες- ότι αν συνεχίσει την απαράδεκτη τακτική της απέναντι του Τύπου, θα σταματήσουμε να γράφουμε κριτικές και θα συστήσουμε στους τηλεθεατές ν’ αρχίσουν μια βροχή από μηνύσεις εναντίον κάθε υπεύθυνου της ΕΡΤ, ώστε τελικά να υπάρξει «διάλογος στα δικαστήρια» [φύλλο 111].

Ακόμη της έχουμε απονείμει το «Βραβείο αθλιότητας» [φύλλο 81].

Και φτάσαμε ακόμη να της αμφισβητήσουμε την «ελληνικότητά» της [φύλλα 14, 49, 114]. Γιατί όταν από το στούντιό της έχει αποκλείσει τα ελληνικά νιάτα [φύλλο 11], τους εργαζόμενους με τα προβλήματά τους κι έχει υποχρεώσει τους μεγάλους μας πνευματικούς ανθρώπους να….οικουρούν[φύλλο 25], δεν έχει το δικαίωμα να λέγεται ελληνική τηλεόραση.

Και φτάσαμε τελικά στην κορυφαία στιγμή που ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου την καταγγέλλει μέσα στην Βουλή των Ελλήνων για την απαράδεκτη και αντιτηλεοπτική [όπως τονίζαμε την περασμένη Κυριακή] «μέθοδο τηλεοπτικής κάλυψης των ομιλιών στη Βουλή που αποκόπτει αποφασιστικά τον πολιτικό κόσμο από το λαό…»

Και φτάσαμε στην δραματική στιγμή  που ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Ράλλης παραδέχεται μέσα στη Βουλή πάντα, ότι:»Αυτό το… πράγμα δεν είναι τηλεόραση, αλλά μια απαράδεκτη κατάσταση…»

Μάλιστα. Εκεί φτάσαμε. Τόσο η Αντιπολίτευση όσο και ο Πρωθυπουργός να καθίζουν στο…σκαμνί την λεγόμενη ελληνική τηλεόραση…

Και οι υπεύθυνοι της ΕΡΤ τι κάνουν;

Τίποτα!  Απλώς σιωπούν και…παραμένουν ασυγκίνητοι, απαθείς και ανενόχλητοι στις θέσεις τους.

Το Διοικητικό Συμβούλιο εξακολουθεί να υπάρχει… Το ίδιο και ο Γενικός Διευθυντής… Το ίδιο και ο κάθε υπεύθυνος…

Κανείς δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει συγνώμη από τον ελληνικό λαό και πάραυτα να υποβάλλει την παραίτησή του, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι αναλαμβάνει την ευθύνη των γεγονότων,,,

Μα ούτε και κανένας σκηνοθέτης της ΕΡΤ, σεβόμενος τον εαυτό του, το επάγγελμά του και –αν θέλετε- και το πτυχίο του, δεν αρνήθηκε να μεταδώσει αυτό το «αλαλούμ», δεν διαμαρτυρήθηκε, δεν υπέβαλλε παραίτηση… Κρίμα…

Που καταλήγουμε λοιπόν; Η Κυβέρνηση οφείλει πάραυτα να προχωρήσει σε αλλαγές στην ΕΡΤ. Αλλαγές σε πρόσωπα. Μα κυρίως αλλαγές σε νοοτροπία.

Συμφωνούμε με τον Πρωθυπουργό ότι η «κατάσταση είναι απαράδεκτη»…

Και σαν απαράδεκτη δεν πάει άλλο… Αυτό το καταλάβανε όλοι…

Καιρός να τα καταλάβουν και μερικοί κύριοι της ΕΡΤ…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ»  113  01/06/1980

 ΣΧΟΛΙΟ

Κι ενώ όλα αυτά συνέβαιναν. Κι ενώ η κατάσταση στην ΕΡΤ ήταν τραγική και απαράδεκτη, μας βγαίνουν, μετά από χρόνια, κάποια ανθρωπάκια, "στελέχη" και "διευθυντάδες" της δημόσιας τηλεόρασης με δηλωσούλες, συνεντευξούλες και βιβλιαράκια να παραστήσουν τους...πρωτοπόρους, τους ειδικούς, τους δάσκαλους...

Α, κι ακόμη κάτι. 

Όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε θριαμβευτικά την εξουσία το 1981, έτρεξαν, σε άλλους αδαείς της νέας Κυβέρνησης, κάποιοι από δαύτους, ζητώντας μια διευθυντική θεσούλα στην ΕΡΤ και στην ΥΕΝΕΔ[μετέπιετα ΕΡΤ2] για να...προσφέρουν,λέει, τις "πολύτιμες" γνώσεις και υπηρεσίες τους.

Τις ίδιες "γνώσεις" και προφανώς και τις ίδιες υπηρεσίας που είχαν προσφέρει και σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και στην χούντα.....

Ασήμαντα και θλιβερά ανθρωπάκια....

Υ.Γ. Και για την ιστορία. Κάποιους από αυτούς τους δέχτηκαν, ακριβώς γιατί εκείνοι, της νέας Κυβέρνησης,  δεν ήξεραν ούτε τον χώρο, ούτε το αντικείμενο, ούτε τους ανθρώπους.

Μα δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστοι μήνες για να καταλάβουν πόσο ασχετούληδες ήσαν εκείνοι που τους είχαν πιστέψει για ειδικούς 

Χ.Α.

42. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 9.600

Το γράψαμε κι άλλοτε. Οι αριθμοί έχουν την δική τους γλώσσα. Σκληρή, ανελέητη, αδιάψευστη.

Κι ένας τέτοιος αριθμός μας έφερε πικρές σκέψεις και μας οδήγησε  σε θλιβερά συμπεράσματα.

Ποιος είναι ο αριθμός; Ο εννιά χιλιάδες εξακόσια. Τι εκφράζει; Το πόσα λεπτά την εβδομάδα λειτουργεί η ελληνική τηλεόραση.

Εννιά χιλιάδες εξακόσια λεπτά!!

Κι αυτά είναι πληρωμένα από μας. Με καθαρό αίμα και ιδρώτα. Που στα ταμεία της τηλεόρασης μετατρέπεται σε χρυσάφι και περνάει πολύ άνετα στα χέρια των «στυλοβατών» της…

Εννιά χιλιάδες εξακόσια λεπτά!!

Αρκετά για να μάθουμε όσα πρέπει για όλες τις σερβιέτες υγείας, για όλα τα απορρυπαντικά, για όλα τα αποσμητικά, για όλες τις κρέμες και όλα τα σαπούνια.

Αρκετά για να χαρούμε εκπομπές ύψιστης ποιότητας και μεγαλείου… Τον «Δρόμο», σωστή «τυμβωρυχία» μετά τον θάνατο του Κώστα Πρετεντέρη… Τον ακούραστο «Μεθοριακό Σταθμό»… Το περιλάλητο σήριαλ-φουστανέλας «Έρωτας και Επανάσταση» που κατέχει ρεκόρ σε αλλαγές συνεργατών- μέχρι τώρα άλλαξε δυο συγγραφείς και τρεις τουλάχιστον σκηνοθέτες… Το αιώνιο «Λούνα-Πάρκ» που μόνο «λούνα-παρκ» δεν είναι. Τις περίφημες «Παραλλαγές σ’ ένα θέμα» με την πιο γλαφυρή τηλεοπτική γλώσσα…

Εννιά χιλιάδες εξακόσια λεπτά!!

Αρκετά για να ακούμε ανελλιπώς την κ. Αλίκη Νικολαϊδη, τον κ. Νέστορα Μάτσα, την κ. Έλλη Ευαγγελίδη, την κ. Αλίκη Γκούμα, τον κ. Ζάχο Χατζηφωτίου, τον κ. Στ. Αρτεμάκη, τις κυρίες και τους κυρίους των «στρογγυλών τραπεζιών» και των διαφόρων ταινιών και συζητήσεων…

Με λίγα λόγια, τα εννιά χιλιάδες εξακόσια λεπτά είναι αρκετά για να ακούμε την γνώμη ή να βλέπουμε την δουλειά, καλή ή κακή, του κάθε κυρίου και της κάθε κυρίας.

Μα αυτά τα άθλια λεπτά με κανένα τρόπο δεν φτάνουν για να ακούσουμε τα μηνύματα των αρχηγών της αντιπολίτευσης. Για τους εκπροσώπους της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, δυστυχώς, δεν περισσεύουν τηλεοπτικά λεπτά…

Μεταδίδουμε το διάγγελμα του προέδρου της κυβέρνησης και αποσπάσματα από τα μηνύματα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Ανδρέα Παπανδρέου και του κ. Ηλία Ηλιού.

Μην σπεύδετε να καταλογίσετε κακή πρόθεση ή λογοκριτική διάθεση στους αρμόδιους.

Θα τους αδικήσετε…

Είχαν την καλή πρόθεση, αλλά να, βλέπετε, δεν υπήρχαν διαθέσιμα  λίγα λεπτά πάρα πάνω…

Ναι, από αυτά τα εννέα  χιλιάδες εξακόσια λεπτά…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

83. "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ"

Ομολογουμένως ήταν ένα ξάφνιασμα για τον δημοσιογραφικό κόσμο η πρωτοβουλία της ΥΕΝΕΔ, πριν λίγες εβδομάδες, να μας καλέσει σε μια πρώτη συνάντηση, σε μια πρώτη επαφή και να μας παρουσιάσει τις νέες εκπομπές του χειμερινού της προγράμματος.

Ειπώθηκε, μάλιστα, πως αυτές οι συναντήσεις, σε αραιά διαστήματα, θα συνεχιστούν.

Προσωπικά πιστεύουμε πως θα αποδειχθούν χρήσιμες, αν υπάρξουν καλή πίστη, ειλικρίνεια και διάθεση συνεργασίας.

Κι αυτό πέρα από την πάγια πεποίθησή μας ότι το θέμα της ΥΕΝΕΔ πρέπει οριστικά να κλείσει, μ’ ένα τρόπο που θα εξυπηρετούνται όχι η κάθε λογής σκοπιμότητες και φιλοδοξίες, αλλά η τηλεόραση και η ραδιοφωνία στην Ελλάδα.

Για τις νέες εκπομπές-μερικές από τις οποίες πραγματικά είναι αξιόλογες, κι αυτές είναι ξένες, θα γράψουμε διεξοδικά όταν θα αρχίσουν να προβάλλονται.

Σήμερα θα σταθούμε σ’ ένα σημείο αυτής της συνάντησης.

Υπογραμμίσαμε σε μια στιγμή τα συνήθως χαμηλής ποιοτικής στάθμης  κείμενα της εκπομπής: «ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΤΟ ΔΡΑΜΑ».

Και ο κ. Γκυ Ζιρώ πρόβαλλε θέμα ακροαματικότητας, αλλά και δυσκολίες να εξασφαλίζεται ένα έργο κάθε εβδομάδα, [«Είναι πρόβλημα να υπάρχει κάθε εβδομάδα και ένα έργο…» είπε] ο δε έτερος σύμβουλος κ. Ηρ. Παπουτσής είπε κάτι που κυριολεκτικά μας ξάφνιασε.

«Εμείς ζητάμε συγγραφείς. Μα δεν υπάρχουν», τόνισε με έμφαση.

Κι ακριβώς σ’ αυτό το σημείο θα σταθούμε και θα ρωτήσουμε τον κ. Παπουτσή:

1. Πότε συγκεκριμένα και πόσες φορές ζητήσατε συγγραφείς;
2. Πως τους ζητήσατε; Κάνατε ανακοινώσεις από το Ραδιόφωνο και την Τηλεόραση;
3. Στείλατε σχετικά έγγραφα στις εταιρίες θεατρικών συγγραφέων, λογοτεχνών κλπ.;

Κάνατε κάτι από όλα αυτά κ. Παπουτσή;

Εάν, ναι, τότε θα παραδεχτούμε ότι κάνατε το επιβαλλόμενο καθήκον σας. Τότε θα δεχθούμε και εμείς αυτό που μας τονίσατε. Ότι, δηλαδή, ζητάτε συγγραφείς αλλά δεν υπάρχουν.

Μέχρι όμως να μας απαντήσετε στα πιο πάνω ερωτήματα, εμείς θα εξακολουθούμε  να πιστεύουμε πως υπάρχουν πολλοί και αξιόλογοι νέοι συγγραφείς, που ωστόσο τους αγνοεί η τηλεόραση και το ραδιόφωνο της ίδιας της πατρίδας τους.

Και πρέπει να παραδεχτείτε ότι αυτό ούτε δίκαιο είναι, ούτε ευχάριστο…

Θα μπορούσαμε ακόμη να ρωτήσουμε –και το κάνουμε την στιγμή αυτή από την στήλη αυτή- την εταιρία θεατρικών συγγραφέων, και τις άλλες λογοτεχνικές εταιρίες και ενώσεις, πόσες φορές τα μέλη τους βρήκαν κλειστές τις πόρτες των Ραδιοτηλεοπτικών Σταθμών-ΥΕΝΕΔ και ΕΡΤ- κι γύρισαν άπρακτοι και πικραμένοι, στα σπίτια τους…

Μέχρι που να μας απαντήσετε κ. Παπουτσή, -μια ανάλογη απάντηση περιμένουμε και από την ΕΡΤ…- θα εξακολουθούμε να έχουμε στο νου μας κάποια ονόματα νέων αξιολογότατων συγγραφέων, που αν τώρα δεν τους αναφέρουμε το κάνουμε για να μην αδικήσουμε και να μην πικράνουμε κανέναν…

Περιμένουμε λοιπόν να μας απαντήσετε-με στοιχεία φυσικά- και να μας πείσετε…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 83  04/11/1979

86. ΣΤΑΓΟΝΑ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ

«ΤΩΝ ΑΦΑΝΩΝ…» Με τον τίτλο αυτό η ΕΡΤ παρουσίασε μια εκπομπή-αφιέρωμα στο λαμπρό Έπος του Πολυτεχνείου. Έλαβαν μέρος εκπρόσωποι των κομμάτων που είχαν υποδείξει τα ίδια, ένας εκδότης και ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ κ. Γ. Στεφανάκης ως συντονιστής.

Ήταν μια εκπομπή που σαφώς μας ξάφνιασε. Γιατί ήταν μια εκπομπή χωρίς λογοκρισία και χωρίς τα συχνά διαστρεβλωμένα «συμπεράσματα» του τέλους.

Καθένας μίλησε και ελεύθερα και αρκετά. Το δε φιλμ από τον δοτό «Πρωθυπουργό» μας ξαναθύμισε την φριχτή εκείνη νύχτα που το πρωτοείδαμε, όταν τα νιάτα μας χαρακτηριζόντουσαν «συνοδοιπόροι και εχθροί του Έθνους»…

Ξαναθυμηθήκαμε μπροστά σε πόση αθλιότητα και πόση διαστροφή είχαμε βρεθεί τη νύχτα εκείνη που η τηλεόραση μας έδειχνε τον «ηγέτη»…

Σωστή, λοιπόν, η εκπομπή και θα την χειροκροτούσαμε αν δεν μας εμπόδιζε σ’ αυτό η μέχρι σήμερα ιστορία της ΕΡΤ.

Μια ιστορία που δεν κρύβει καμιά φροντίδα και καμιά αγάπη για τα νιάτα.

Φροντίδα και αγάπη και σεβασμό -προσθέτουμε- που θα εκφραζόντουσαν με μια εκπομπή για τα νιάτα.

Το γράφαμε και πέρυσι στις 18 Ιούνη αρχίζοντας την συνεργασία μας με την «ΕΞΟΡΜΗΣΗ». «Σε καμιά ώρα της ελληνικής τηλεόρασης δεν φιλοξενείται μια εκπομπή για τα νιάτα. Μια εκπομπή που να φτιάχνεται από τα νιάτα για τα νιάτα. Ένα ελεύθερο, ανεξάρτητο, αλογόκριτο βήμα για τα νιάτα μας.

Τα εργαζόμενα, τα σπουδάζοντα, τα πασχίζοντα νιάτα μας.

»Τα νιάτα μας, φοβάμαι, πως υπάρχουν στους δεκάρικους λόγους μερικών κυρίων. Είναι τότε που καθαρίζουν το λαρύγγι τους ξεροβήχοντας, φοράνε τα γυαλιά της «πνευματικότητάς» τους, και τελικά ορθώνοντας τη ράχη του καθωσπρεπισμού τους, μιλούν για:»Τα νιάτα μας, η χρυσή ελπίς του Έθνους μας…Το αύριον της υπερηφάνου φυλής μας…»

»Μ’ άλλα λόγια τα νιάτα προσφέρονται για δεκάρικους λόγους, αλλά σε αυτά δεν δίνεται ποτέ ο λόγος… Δεν τους προσφέρεται ένα τηλεοπτικό βήμα…Να μιλήσουν, να συζητήσουν, να φωνάξουν, αν χρειαστεί, τα προβλήματά τους, τις αγωνίες τους, τις έγνοιες τους, τα όνειρά τους…Να πάρουν θέση, να πουν την γνώμη τους, να σχολιάσουν τα λόγια και τα έργα των μεγάλων. Αυτών που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την δική τους ύπαρξη, το δικό τους το μέλλον…

»Όλοι λίγο-πολύ έχουν την «μερίδα» τους στην τηλεόραση. Τα νιάτα είναι απόντα, αποκλεισμένα, βουβά… Είναι σε καραντίνα…Ερήμην αυτών σχεδιάζουμε εμείς οι μεγάλοι το άμεσο και το μακρινό μέλλον… Ερήμην των αυριανών πολιτών αυτής της χώρας…»

Μόνη εξαίρεση η προχθεσινή εκπομπή.

Το θέμα είναι, θα αποτελέσει αυτή η εκπομπή την αρχή μιας κάποιας αλλαγής ή θα μείνει στην ιστορία της ΕΡΤ μια εξαίρεση; Μια επετειακή εκπομπή και τίποτα άλλο;

Γιατί, μην το ξεχνάμε, στις πέντε χιλιάδες και πλέον ώρες τηλεοπτικού προγράμματος που εκπέμπουν σ’ ένα χρόνο η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ, μια εκπομπή σαν την προχθεσινή, είναι μια σταγόνα στον κενό. Και αυτή δεν φτάνει…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

110. ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Την Δευτέρα το βράδυ, κάπου εκεί γύρω στις δέκα παρά τέταρτο, η ελληνική τηλεόραση έζησε μερικές από τις πιο καλές στιγμές. Ενώ μετέδιδε τις τελευταίες εικόνες από τη Γιουγκοσλαβία, είχε την εξυπνάδα, την σβελτάδα και την απαιτούμενη αποφασιστικότητα να βγάλει κατ’ ευθεία στον αέρα ό,τι τη στιγμή εκείνη άρχισε να της έρχεται από το Λονδίνο.

Η αγγλική τηλεόραση, πανταχού παρούσα, βρισκόταν από την πρώτη στιγμή στον χώρο των δραματικών γεγονότων της ιρανικής πρεσβείας στο Λονδίνο.

Ναι, ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης.

Ασφαλώς εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες τηλεθεατές βρέθηκαν στις καρέκλες τους έχοντας τα μάτια τους καρφωμένα στην μικρή τους οθόνη.

Τα γεγονότα που ξετυλίγονταν μπροστά στα μάτια τους, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, ήταν όντως συγκλονιστικά. Εκρήξεις, πυροβολισμοί, φωνές πόνου και πανικού, φορεία, πυροσβεστικές αντλίες, μια φωνή που παίρνει διαστάσεις. Να το δραματικό σκηνικό των γεγονότων.

Με κομμένη την ανάσα, ζήσαμε λεπτό προς λεπτό, την επέμβαση των ειδικών μονάδων του αγγλικού στρατού στην ιρανική πρεσβεία.

Η στήλη αυτή πολλές, πάρα πολλές φορές, έχει επικρίνει ενέργειες η παραλήψεις των υπευθύνων της ΕΡΤ, μα δεν θα ήταν στον χαρακτήρα και στο ύψος της αποστολής της, αν σήμερα παρέλειπε να επαινέσει πάλι  τα ίδια αυτά πρόσωπα που τη φορά αυτή σκέφτηκαν και ενέργησαν αποτελεσματικά και δημοσιογραφικά.

Και θα ήταν χαρά μας, αν μας προσφερόντουσαν οι αφορμές και οι ευκαιρίες να το κάναμε πιο τακτικά…

Και κάτι ακόμη. Έπραξαν πολύ σωστά που μας μετέδωσαν και την τελευταία εικόνα που έφτασε από το Λονδίνο, ζωντανή και συγκλονιστική, χωρίς να σκεφτούν στενόκαρδα και αντιτηλεοπτικά το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, κάθε αλλαγή, κάθε μεταβολή ή κάθε ματαίωση του προγράμματος  είναι δικαιολογημένη και επιβεβλημένη.

Χάρη στη ζωντανή τηλεόραση οι τηλεθεατές, σ’ όποια χώρα κι αν βρίσκονται, συνειδητοποιούν ότι ταυτόχρονα είναι και πολίτες του κόσμου, και κάθε γεγονός, σ’ όποιο σημείο της γης κι αν συμβαίνει τους αφορά όλους.

Σωστά οι τεχνικοί της ΕΡΤ επανέλαβαν τα πιο δραματικά στιγμιότυπα πολλές φορές, παρεμβάλλοντάς τα στις ζωντανές εικόνες.

Σωστός και ο παρουσιαστής  στο στούντιο της Αγίας Παρασκευής, χωρίς υπερβολές και εξυπνακισμούς.

Γρήγορος και σωστός και ο ανταποκριτής  της ΕΡΤ στο Λονδίνο, που έβγαλε κατ’ ευθείαν στον αέρα τηλεφωνική του ανταπόκριση.

Και κάτι ακόμη. Ο τρόπος δράσης της αγγλικής τηλεόρασης ας γίνει κάποτε παράδειγμα για μίμηση και της δικής μας τηλεόρασης.

Πρώτοι εμείς θα χειροκροτήσουμε…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 110  11/05/1980

107. ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ

Μπορούμε να κάνουμε σωστή τηλεόραση;

Στο καίριο και σοβαρό αυτό ερώτημα εμείς θα απαντήσουμε απερίφραστα και χωρίς δισταγμό: ναι, μπορούμε!

Τις αποδείξεις μας τις έδωσε η ίδια η τηλεόραση. Αποδείξεις παλιές και πρόσφατες. Εμείς, θα σταθούμε στις τελευταίες, μερικές από τις οποίες ήδη έχουμε επισημάνει σε προηγούμενα άρθρα μας.

«ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ». Σπάνιο υλικό του αγώνα που πρόβαλλε η ΕΡΤ σε επιμέλεια Βίκτ. Νέτα και σκηνοθεσία Θαν. Νέτα.

«Η ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟΥ ΟΘΩΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ». Ένα χρονικό που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Ν. Παπαθανασίου για την ΕΡΤ.

«Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ» και «Ν. ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ» δύο εξαιρετικές δουλειές του Μάνου Ευστρατιάδη από την ΥΕΝΕΔ.

Κι ακόμη πιο πρόσφατα. Το σατιρικό πρόγραμμα, σε μουσική Λ. Κηλαηδόνη «ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» που σκηνοθέτησε με πολλή ευρηματικότητα ο Γιώργος Δάμπασης, για την ΕΡΤ.

Και το εκπληκτικό εκείνο ντοκιμαντέρ των Ζερβουλάκου-Σερντάρη «ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ-ΚΑΡΥΕΣ ΠΡΩΤΑΤΟ» που πρόβαλλε η ΥΕΝΕΔ παίρνοντας σε αυτή την περίπτωση άριστα.

Αναφέραμε μερικές ατράνταχτες τηλεοπτικές αποδείξεις και επιβεβαιώσεις της απάντησής μας ότι, ναι, μπορούμε να κάνουμε σωστή τηλεόραση.

Από την άλλη πλευρά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε-το κάνουμε άλλωστε κάθε εβδομάδα-δυστυχώς, δεκάδες, πάλι, ατράνταχτες αποδείξεις ότι δεν κάνουμε σωστή τηλεόραση.

Και γεννιέται το ερώτημα.

Αφού μπορούμε να κάνουμε σωστή τηλεόραση, τότε, γιατί δεν κάνουμε;

Στο ερώτημα αυτό θα έπρεπε κανονικά να δώσουν απάντηση οι αρμόδιοι της τηλεόρασης.

Μα, σύμφωνα με πάγια και πολύ προσφιλή τακτική τους, προτιμούν να σιωπούν…

Απαντούμε  λοιπόν εμείς. Και αν τυχόν…κάνουμε λάθος, οι αρμόδιοι ας διακόψουν την σιωπή τους και ας μας διορθώσουν.

Δεν κάνουμε σωστή τηλεόραση, γιατί δεν θέλουμε!

Και δεν θέλουμε-δηλαδή οι αρμόδιοι-διότι θα πρέπει να πάρουν τα παπούτσια τους στο χέρι δεκάδες άσχετοι και άσχετες που χρόνια τώρα και χρόνια μονοπωλούν μαζί με την παχυλή τους άγνοια και την ελληνική τηλεόραση.

Και αυτοί οι άσχετοι συμβαίνει να μας είναι τουλάχιστον…συμπαθείς.

Και δεν θέλουμε-ξανατονίζω, οι αρμόδιοι-διότι σε κάθε θέμα, σε κάθε άποψη, σε κάθε θέση θα πρέπει να προβληθεί και η άλλη πλευρά…

Μα αυτή την άλλη πλευρά επιμένουμε να την αγνοούμε…

Να γιατί δεν κάνουμε σωστή τηλεόραση… Και το τραγικότερο είναι ότι μπορούμε… Κρίμα…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 107 20/04/1980

120. "ΠΑΡΩΔΙΕΣ" ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

«Έχει λάθος, και μάλιστα πολύ μεγάλο, όποιος πιστεύει ότι θεατρικές παραστάσεις παρακολουθεί μόνο στο θέατρο.

Φαίνεται πως συχνά ή έστω άπαξ του έτους στήνονται και άλλες , έκτακτες παραστάσεις σε χώρους μάλιστα μη θεατρικούς.

Πρόσφατο παράδειγμα η περίφημη Γενική Συνέλευση της ΕΡΤ…»

Αυτά γράφαμε πέρσι τέτοια εποχή. Και δυστυχώς αυτά αναγκαζόμαστε  να γράψουμε  και φέτος, ύστερα από ένα ολόκληρο χρόνο!

Μέσα σ’ αυτό τον χρόνο τίποτα δεν άλλαξε. Κανείς δεν συναισθάνθηκε τις μεγάλες, τις βαριές του ευθύνες.

Κανείς δεν επαναστάτησε. Κανείς δεν ζήτησε  την κάθαρση στην ελληνική Ραδιοφωνία-Τηλεόραση.

Κανείς, τέλος, δεν παραιτήθηκε… Απολύτως κανείς…

Όλοι παρέμειναν στις θεσούλες τους και στις…βολές τους.

Στις δόξες τους και στα μεγαλεία τους.

Και κανείς μα κανείς δεν είδε ότι καταποντίζεται μέσα στις ευθύνες του. Ότι πνίγεται μέσα στον βούρκο της ασχετοσύνης του…

Ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης αυτής της χώρας, ο Ανδρέας Παπανδρέου,  καταγγέλλει ανοιχτά και απερίφραστα  τα κρατικά μέσα επικοινωνίας.

Φτάνει στην δραματική διαπίστωση ότι παρατηρούνται «χαρακτηριστικά ολοκληρωτικού καθεστώτος».

Παρ’ όλα αυτά δεν φαίνεται κανείς να ανησυχεί..

Και η «θεατρική παράσταση» που ονομάζεται Γενική Συνέλευση της ΕΡΤ δίνεται και πάλι φέτος μέσα σε μια απέραντη μακαριότητα…

Συγκεντρώθηκαν και πάλι μερικοί κύριοι, παντελώς άσχετοι οι περισσότεροι από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, και περίπου δια βοής «ενέκριναν τον ισολογισμό και απάλλαξαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου από κάθε ευθύνη».

Κι όλα λήξανε «αισίως»…

Κι έτσι τα πάντα και οι πάντες, υποτίθεται, ότι τακτοποιήθηκαν…

Όλοι βρέθηκαν αθώοι, ανεύθυνοι, ίσως-ίσως και…υπέροχοι. Και εν πάση περιπτώσει και αν κάποιους βάρυναν κάποιες αμφιβολίες ή κατηγορίες  με την Γενική Συνέλευση όλα τακτοποιήθηκαν…

Τους δόθηκε επίσημο συγχωροχάρτι…

Τώρα μπορούν να συνεχίσουν ακάθεκτοι αλλά και υπερήφανοι το θεάρεστο έργο τους…

Θα θέλαμε να ρωτήσουμε.

Είναι πράγματι κανείς υπερήφανος μ’ αυτή την τραγική κατάσταση;

Να βλέπουμε δηλαδή μια φορά τον χρόνο και για ελάχιστες ώρες να συγκεντρώνονται κάποιοι κύριοι και να παριστάνουν το ανώτατο όργανο της ΕΡΤ, χωρίς, οι περισσότεροι, το ξανατονίζουμε, να έχουν σχέση με το αντικείμενο;

Η σύνθεση των μελών της Γενικής Συνέλευσης της ΕΡΤ είναι απαράδεκτη.

Γι’ αυτό και η Αξιωματική Αντιπολίτευση αρνείται κάθε χρόνο να στείλει εκπροσώπους της και να λάβει μέρος  σ’ αυτή την παρωδία.

Έτσι η βαριά και φοβερή αυτή ευθύνη για την κατάντια της ΕΡΤ είναι αποκλειστικό «προνόμιο» εκείνων που διαιωνίζουν αυτή την κατάσταση.

Θα το καταλάβουν άραγε ποτέ;

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 120 19/07/1980

108. ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

Ο χώρος της εφημερίδας είναι πολύτιμος. Και το να ασχοληθούμε για δεύτερη φορά με το ίδιο θέμα, φαίνεται κατ’ αρχή αδικαιολόγητη σπατάλη.

Μα δεν είναι. Δεν μπορεί να είναι όταν βλέπεις να παραχαράσσεται η μουσική ταυτότητα αυτού του λαού  και αυτού του τόπου. Και μάλιστα, όπως μας δήλωσαν, απέναντι σε τετρακόσια πενήντα εκατομμύρια θεατές.

Γράφουμε, όπως θα καταλάβατε, για τον διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Γράφουμε για το «ελληνικό» τραγούδι και για την «ελληνική» συμμετοχή.

Δεν έχουμε διάθεση να αμφισβητήσουμε το ταλέντο και τις γνώσεις των δημιουργών του «Ώτο-στοπ»

Μπορεί να έχουν και ταλέντο και γνώσεις…

Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι αμφισβητούμε την ελληνικότητα  του δημιουργήματός τους. Και οπωσδήποτε δεν δεχόμαστε το ξενότιτλο αυτό τραγούδι  να εκπροσωπεί την μουσική ταυτότητα του λαού μας.

Και, να πάρει η οργή, δεν είμαστε χθεσινό έθνος…Δεν είμαστε έκθετοι στην άκρη της ιστορίας προσφερόμενοι για υιοθεσία…

Είμαστε ένας πανάρχαιος λαός. Με πολιτισμό. Με παραδόσεις. Με ιστορία. Και με ρίζες. Ρίζες που χάνονται στα βάθη των αιώνων.

Πως είναι λοιπόν δυνατόν να απεμπολήσουμε  όλα αυτά για το χατίρι μιας ασήμαντης σκοπιμότητας; Και μιας στρατηγικής σαφώς…λαθεμένης; Γιατί διαφάνηκε η πρόθεση τόσο της ΕΡΤ, όσο και των δημιουργών του τραγουδιού, να παρουσιάσουν ένα τραγούδι για να «διακριθεί», για να κερδίσει μερικούς βαθμούς πάρα πάνω.

Να παρουσιάσουν, δηλαδή ένα τραγούδι «εωρωπαϊκό», ένα τραγούδι «φεστιβαλικό», ένα τραγούδι στα μέτρα των ευρωπαίων εταίρων μας… Ένα τραγούδι «πρετ-α-πορτέ»…

Και λησμονήσανε οι υπεύθυνοι της ΕΡΤ ότι το κουστούμι μας το παραγγέλνουμε στα μέτρα τα δικά μας  και όχι στα μέτρα του γείτονα…

Γιατί, εμείς θα το φορέσουμε, και όχι ο γείτονας…

Λησμονήσανε οι υπεύθυνοι περί τα μουσικά και τα άλλα της ΕΡΤ, ότι όταν ένα τραγούδι εκπροσωπεί μια χώρα δεν μπορεί να έχει στόχο άλλον από το να είναι γνήσια αντιπροσωπευτικό της μουσικής ταυτότητας αυτής της χώρας.

Και τους ρωτάμε.

Το τραγούδι που διαλέξανε ήταν αντιπροσωπευτικό της μουσικής μας ταυτότητας;

Ας βάλουν το χέρι στην καρδιά κι’ ας απαντήσουν.

Αν δουν το λάθος τους προλαβαίνουν μέχρι του χρόνου να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να πεισθούν όλοι οι συνθέτες μας και όλοι οι στιχουργοί μας, να δώσουν ένα «παρών» σ’ αυτόν τον διαγωνισμό.

Για να ακουστεί, επιτέλους, το ελληνικό τραγούδι.

Το τραγούδι που θα κουβαλάει ήχους και μνήμες  ελληνικών αιώνων.

Ένα τραγούδι που θα μας είναι αδιάφορο αν οι ευρωπαίοι  του δώσουν λίγους βαθμούς περισσότερους ή λιγότερους.

Φτάνει που θάναι ένα τραγούδι που θα εκπροσωπεί αυτόν τον λαό…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ»  108  27/04/1980

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η διαφωνία μας για το είδος του τραγουδιού ήταν επειδή τότε η ΕΡΤ παρουσίαζε τον διαγωνισμό ως διαγωνισμό με αντιπροσωπευτικά τραγούδια της κουλτούρας κάθε χώρας. Όταν εμμέσως αποδέχθηκε, πολλά χρόνια αργότερα- πως ο διαγωνισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μουσική συνάντηση, ένα μουσικό πανηγυράκι, δηλαδή όταν παραδέχτηκε τις πραγματικές μικρές διαστάσεις του διαγωνισμού, το πρόβλημα ή αν θέλετε ο προβληματισμός μας αλλάζει.

Τον λόγο τον έχει η μουσική βιομηχανία.

Χ.Α.

71. ΑΣ ΚΛΕΙΣΟΥΝ Τ' ΑΥΤΙΑ ΤΟΥΣ

Δυστυχώς στον τόπο μας όταν ο Τύπος γράφει κάποιες πικρές αλήθειες τότε οι θιγόμενοι τον χαρακτηρίζουν…κίτρινο.

Βλέπετε προτιμούν, αντί να διορθώνουν τα στραβά, να «αμύνονται δια της επιθέσεως».

Μέθοδος γνωστή και χιλιοχρησιμοποιημένη…

Δεν έχουν όμως καταλάβει ότι η μέθοδος αυτή πια δεν περνάει, γιατί απλούστατα δεν πείθει κανένα…

Χαρακτηρίζοντας τον Τύπο κίτρινο και του δημοσιογράφους κάτι περίπου σαν…άσχετους,- όλοι αυτοί οι πραγματικά άσχετοι «ειδικοί» βλέπετε έχουν και θράσος…-υποτίθεται ότι τακτοποιούνται με την συνείδησή τους και με τους ανωτέρους τους και κατά συνέπεια δεν καταδέχονται ούτε καν να απαντήσουν στα δημοσιεύματα και τις καταγγελίες του Τύπου…

Και δεν σκέφτονται ότι με το να μην απαντούν δεν προσβάλλουν τον δημοσιογράφο, ούτε την εφημερίδα, αλλά τον ελληνικό λαό.

Κι αυτό πια είναι πολύ βαρύ, βαρύτατο, για να το προσπεράσουμε.

Κανείς μα κανείς δεν έχει την δύναμη να προσβάλλει τον ελληνικό λαό. Ούτε και να τον περιφρονεί…

Η ευθύνη των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών μας αρχόντων είναι μεγάλη.

Κάνουν τραγικό σφάλμα να ακούν και να πείθονται από τις πονηρές κουβέντες των λογής-λογής μανδαρίνων που κυκλοφορούν στους διαδρόμους και στα γραφεία τους, αργόσχολοι και ατάλαντοι, που υπάρχουν σε βάρος των σωστά εργαζομένων υπαλλήλων των Σταθμών, «Κύριε Διευθυντά, λένε, ας τους να γράφουν, μην δίνετε σημασία, δουλειά τους κάνουν. Για το ψωμάκι τους δουλεύουν…»

Θα θέλαμε λοιπόν να τους γράψουμε δυο κουβέντες.

Ναι, κύριοι μανδαρίνοι, δουλειά μας κάνουμε, αλλά όχι όπως η δική σας σκέψη εννοεί…

Δουλειά μας κάνουμε , ταγμένοι στην υπηρεσία της αλήθειας και του λαού…

Όσο για κείνο το «για το ψωμάκι τους δουλεύουν…» μην είστε και πολύ σίγουροι…

Υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι για να βγάλει κανείς όχι μόνο το ψωμάκι του αλλά και το παντεσπάνι του, χωρίς τις αγωνίες και τις ευθύνες του δημοσιογραφικού λειτουργήματος…

Αλλά τι να καταλάβετε εσείς από λειτούργημα όταν δεν έχετε καταλάβει ούτε καν τι σημαίνει δουλειά…

Θα άξιζε να γίνει μια τίμια έρευνα γι να διαπιστωθεί ποιοι και πόσοι πραγματικά δουλεύουν στους Σταθμούς, είτε πρόκειται για μόνιμους, είτε πρόκειται για συμβασιούχους, είτε για συνεργάτες…

Κάποτε σε αυτούς τους Σταθμούς θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν και αξιοκρατικά κριτήρια για να αποδοθούν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι»…

Μέχρι να γίνει αυτό, ας φροντίσουν οι τηλεοπτικοί μας άρχοντες να ευαισθητοποιηθούν περισσότερο σε ό,τι γράφει ο Τύπος κι ας κλείσουν τα αυτιά τους, αφού δεν τους κλείνουν τις πόρτες τους, σε ό,τι τους λένε οι λογής-λογής άνθρωποι των διαδρόμων….

Σε τελευταία ανάλυση, θα είναι για το καλό τους.

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε ότι με αφορά. Ποτέ δεν δέχτηκα ούτε μια δραχμή μα ούτε και ποτέ εξαργύρωσα με τον οποιοδήποτε τρόπο την σχεδόν τριετή προσφορά μου στην «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του ΠΑΣΟΚ.

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 71   12/08/79

103. ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Πολλές πάρα πολλές φορές η στήλη αυτή  έχει αμφισβητήσει την ελληνικότητα της «ελληνικής» τηλεόρασης. Για πολλούς λόγους που ήδη έχουμε εκθέσει.

Σήμερα προσθέτουμε ένα ακόμη λόγο. Ένα λόγο σοβαρό που δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να παραβλέψουμε.

Η λεγόμενη ελληνική τηλεόραση κατακλύζεται κυριολεκτικά από ξένα προγράμματα.

Εκεί που περιμένεις ν’ ακούσεις την γλώσσα σου, ακούς τα αμερικάνικα και τα εγγλέζικα.

Και εσύ, πολίτης μέσα στη χώρα σου, κάθεσαι απέναντι από την συσκευή σου και…συλλαβίζεις υπότιτλους.

Είναι κατάντια. Και μαζί είναι ένα φαινόμενο που κλείνει πολλούς κινδύνους.

Τους επισημαίνουν οι επιστήμονες, οι ψυχολόγοι, οι παιδαγωγοί, οι ίδιοι οι γονείς…

Κάνοντας εισαγωγή ξένων προγραμμάτων, μέτριων και συχνά άθλιων, κάνουμε ταυτόχρονα εισαγωγή και ενός άλλου τρόπου ζωής, ενός άλλου κλίματος, μιας άλλης νοοτροπίας.

Η πολιτιστική μας ταυτότητα αλλοιώνεται. Οι παραδόσεις μας εξοστρακίζονται. Ο τρόπος ζωής μας αλλάζει. Και, δυστυχώς, όχι προς το καλύτερο…

 Οι στατιστικές επισημαίνουν ότι κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες δεκάδων σκηνών βίας, δολοπλοκιών, ληστειών, διαρρήξεων, δολοφονιών…

Με αυτές τις εφιαλτικές σκηνές μεγαλώνουν τα παιδιά μας…Με αυτές τρέφονται…Με αυτές ονειρεύονται… Με αυτές «σχεδιάζουν» το μέλλον τους…

Εύκολη ζωή, ναρκωτικά, βία, παρανομία…

Τα αποτελέσματα δεν χρειάζεται να περιμένουμε να τα δούμε. Τα διαβάζουμε καθημερινά στον ημερήσιο Τύπο.

Τι προτείνουμε; Περισσότερα ελληνικά προγράμματα. Κι αν μας πουν ότι τα ελληνικά προγράμματα στοιχίζουν πολύ, συγκριτικά βέβαια με την εισαγωγή ενός ξένου, θα τους απαντήσουμε.

Η τηλεόραση είναι ένα πλατύ κοινωνικό σχολείο. Και είναι μέσα στις βασικές υποχρεώσεις του κράτους, αυτό το σχολείο να το χρηματοδοτεί για να λειτουργεί σωστά. Να διαμορφώνει ελεύθερους πολίτες και όχι γκάνγκστερ…

Κι αν, παρ’ όλα αυτά, μας αντιταχθεί ότι δεν υπάρχουν χρήματα, πάλι θα τους πούμε.

Ε, τότε, κύριοι, περιορίστε τις ώρες λειτουργίες της τηλεόρασης.

Προκειμένου να λειτουργεί σαν φροντιστήριο του εγκλήματος, είναι καλύτερα να λειτουργεί ελάχιστα.

Τα προγράμματα που θα εισάγονται θα πρέπει να έχουν ποιότητα. Γι αυτά δεν θα πούμε όχι. Αντίθετα θα τα επικροτήσουμε.

Ποιος δεν θα επικροτήσει τα προγράμματα:  «Γκυ ντε Μοπασάν»,  «Εγώ, ο Κλαύδιος», «Το μπουκέτο» που έφερε η ΥΕΝΕΔ, ή την περίφημη «Μπαρμπαρόσα» και τον «Μπένυ Χιλ» της ΕΡΤ;

Μα αυτά είναι ελάχιστα.

Τα άλλα; Είναι η ύλη του φροντιστηρίου του εγκλήματος. Γιατί πρέπει να το πούμε.

Η τηλεόραση έχει καταντήσει, με τις τόσες σκηνές βίας, φροντιστήριο του εγκλήματος.

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 103 23/03/1980

74. ΤΟ "ΚΑΡΑΒΙ" ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ.

Αυτό το καράβι, που λέγεται ΕΡΤ, χρόνια τώρα σκαμπανεβάζει επικίνδυνα σε φουρτουνιασμένο πέλαγος. Κάθε στιγμή νομίζεις ότι θα βουλιάξει, ότι θα καταποντιστεί αύτανδρο… Κι ίσως είναι πολλοί που κάτι τέτοιο θα το ευχόντουσαν. Για προσωπικούς και άλλους λόγους… Μα το «καράβι» που λέγεται ΕΡΤ δεν είναι περιουσία, ιδιοκτησία του εχθρού μας, για να ευχηθούμε, ενδεχομένως, τον καταποντισμό του…

Πολλά φταίξανε για αυτή την κατάσταση της ΕΡΤ. Οι ρίζες του κακού ξεκινάνε από την εποχή της δικτατορίας. Το γιατί, δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε. Είναι αυτονόητο… Μετά την μεταπολίτευση θα περίμενε κανείς ριζικές αλλαγές. Μα τέτοιες δεν υπήρξαν… Απλώς σε μερικά πόστα-κλειδιά άλλαξαν βάρδιες, άλλαξαν κάποια πρόσωπα… Κι ακόμη άρχισαν να μπαίνουν από πόρτες και παράθυρα εκατοντάδες σχετικοί, αλλά και άσχετοι. Και για αυτό ευθύνονται οι προηγούμενες γενικές διευθύνσεις της ΕΡΤ….

Ο καπετάνιος λοιπόν, όσο καλός και να είναι, σ΄ αυτή την περίπτωση, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Χρειάζονται, κατά συνέπεια, ριζικές αλλαγές και το επικίνδυνο πρόβλημα να αντιμετωπιστεί στη βάση του.

Αλλαγή για μας σημαίνει:

Α] Αποκόλληση της ΕΡΤ από το άρμα της Κυβέρνησης.

Β] Δελτία ειδήσεων αντικειμενικά και ανοιχτά για όλες τις απόψεις.

Γ] Ανάθεση εκπομπών με καθαρά αξιολογικά  και οικονομικά κριτήρια και όχι ρουσφετολογικά.

Δ] Πάταξη των διαφόρων κλικών που σαν βδέλλες  απομυζούν όλο το αίμα της ΕΡΤ και απορρόφηση των περιττών υπαλλήλων από άλλες κρατικές υπηρεσίες.

Ε] Ίσες ευκαιρίες σε όλους τους ικανούς υπαλλήλους της ΕΡΤ, κι όχι μονόπλευρη προβολή μερικών κυρίων και κυριών που έχουν αυτοδιοριστεί κριτές και κρινόμενοι από τους ίδιους τους εαυτούς τους…

Στ] Ξεκαθάρισμα της ΕΡΤ [με μεταθέσεις σε άλλες υπηρεσίες και γιατί όχι και σε άλλους Σταθμούς] μερικών που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τοποτηρητές ξένων προς την ΕΡΤ συμφερόντων…

Ζ] Έλεγχος κάθε εκπομπής-εσωτερικής ή εξωτερικής παραγωγής- από έμπειρους και τίμιους κοστολόγους.

Αν δεν γίνουν αυτά και μερικά άλλα βασικά πράγματα, αληθινές αλλαγές δεν πρόκειται να υπάρξουν. Και το «καράβι» σαφώς θα βουλιάξει προς δόξαν μερικών πολυεθνικών εταιριών και ιδιωτικών  συμφερόντων…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΞΟΡΜΗΣΗ 02/09/1979

112. ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ

Η αμεσότητα φαίνεται πως χάθηκε οριστικά από αυτόν τον τόπο. Παντού κυριαρχούν οι μεσάζοντες. Ακόμη και στην τηλεόραση. Ακόμη και στη συζήτηση της Βουλής πάνω στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Η ΕΡΤ αποφάσισε να παρεμβάλει ανάμεσα στους ομιλητές της Βουλής τους...εκφωνητές της. Μπορεί να το φανταστεί αυτό ο νους και του πιο κοινού τηλεθεατή; Μπορεί να το διανοηθεί-έστω και σαν κακόγουστο αστείο- ο νους του τελευταίου τηλεσκηνοθέτη; Όχι. Ασφαλώς όχι. Να όμως που το φαντάστηκαν και το αποφάσισαν οι άνθρωποι της ελληνικής τηλεόρασης...

Στην εποχή του 1980, με τις φανταστικές τελειοποιήσεις η βουβή εικόνα δεν έχει την θέση της ούτε στον παιδικό κινηματογράφο των 8 χιλιοστών.

Τα βίντεο γράφουν, μεταδίδουν, αναπαράγουν, επαναλαμβάνουν την κάθε εικόνα όσες φορές θέλουμε.

Οι ηλεκτρονικές κάμερες έχουν την θέση τους παντού. Γιατί δεν είναι τα άψυχα  ηλεκτρονικά μηχανήματα που στέκονται απέναντι από τα δρώμενα. Είναι ο ίδιος ο τηλεθεατής, ο ίδιος ο πολίτης που στέκεται θεατής, παρατηρητής αλλά και ερευνητής στα γεγονότα.

Κι ο Έλληνας πολίτης δικαιούται να παρευρίσκεται στην δική του Βουλή "άμεσα" και χωρίς την παρεμβολή του οποιουδήποτε. Δικαιούται λοιπόν να απαιτεί οι ηλεκτρονικές κάμερες της ΕΡΤ- της εταιρίας που αυτός ακριβοπληρώνει...- να καταγράφουν και να μεταδίδουν  τα όσα συμβαίνουν στην δική του Βουλή.

Δεν είναι δυνατόν η τηλεόραση να δίνει βουβές εικόνες από την Βουλή και τον κάθε ομιλητή και αντί του αυθεντικού ήχου και της αυθεντικής ομιλίας να ακούγεται η φωνή του...εκφωνητή...

Ούτε στέκει η δικαιολογία ότι με αυτόν τον τρόπο δίνεται η περίληψη των λεχθέντων. Περίληψη που κρατάει περισσότερο από τρία λεπτά, στην τηλεόραση, δεν είναι περίληψη. Ούτε και είναι δυνατόν η ΕΡΤ να δίνει περιλήψεις από την Βουλή, σαν να επρόκειτο για το πιο ασήμαντο πράγμα, όταν δεν διστάζει ούτε στιγμή να ανατρέψει το πρόγραμμά της προκειμένου να μεταδώσει ποδόσφαιρο και...καλλιστεία....

Όφειλε λοιπόν να ανατρέψει το πρόγραμμά της για να παρακολουθήσει ο ελληνικός λαός, λεπτό προς λεπτό, τα όσα λεγόντουσαν στην Βουλή.

Μα κι αν δεχθούμε ότι σύμφωνα με τα...γούστα και τις εκτιμήσεις της ΕΡΤ η Βουλή των Ελλήνων είναι λιγότερο σημαντική από το ποδοσφαιρικό γήπεδο και την πασαρέλα των καλλιστείων, και κατά συνέπεια θα 'πρεπε να συντομευτούν τα όσα ειπώθηκαν εκεί, πάλι θα 'πρεπε να μεταδώσει αντί της..."περίληψης" τα πιο βασικά σημεία του λόγου του κάθε ομιλητή, διαλεγμένα από τον αντιπρόσωπο του κόμματος, ζωντανά και με τον αυθεντικό ήχο.

Η μετάδοση βουβών εικόνων, ανήκει στην παλαιολιθική εποχή της τηλεόρασης. Κι αυτή η εποχή, όπως και να το κάνουμε, έχει οριστικά περάσει... Έτσι τουλάχιστον πιστεύαμε.

Να όμως που φωστήρες της ΕΡΤ διέψευσαν κι αυτή την πίστη μας προς δόξαν της τηλεοπτικής τους ασχετοσύνης ή της κρυφής τους σκοπιμότητας. Και η μια περίπτωση είναι θλιβερή. Και η άλλη θλιβερότερη.

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΞΟΡΜΗΣΗ 112 25/5/1980

ΣΧΟΛΙΟ: Η δημοκρατική, η αντικειμενική δημόσια τηλεόραση σε όλο της το μεγαλείο...

"Μεταδίδουμε, με την φωνή του εκφωνητή-δημοσιογράφου, πάνω στην βουβή εικόνα, ό,τι είναι ανώδυνο για την Κυβέρνηση. Κατά τα άλλα ο πολίτης ενημερώνεται σωστά και δημοκρατικά... Μια φασιστική συμπεριφορά και αντίληψη κρυμμένες πίσω από τον υποτιθέμενο πλουραλισμό της μετάδοσης όλων των απόψεων....

105. ΒΡΩΜΙΚΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ

Το σημερινό μας θέμα δεν είναι καινούργιο. Ούτε μας απασχολεί για πρώτη φορά. Μας έχει απασχολήσει, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, πολλές φορές στο παρελθόν.

Μα ενώ δεν είναι καινούργιο, εξακολουθεί, δυστυχώς, να είναι πάντα καυτό και επίκαιρο.

Μιλάμε για τα περίφημα κυκλώματα. Τις "αόρατες" εκείνες συντροφιές, παρέες, ομάδες που δρουν, υπάρχουν και πολιτεύονται με γνώμονα και υπέρτατο σκοπό το προσωπικό τους συμφέρον.

Αυτά τα ανήθικα κυκλώματα καταστρέφουν τα πάντα. Διαστρέφουν τα πάντα. Αλλοιώνουν τα πάντα. Και παρουσιάζουν την εικόνα όπως τα συμφέρει.

Από χίλιες δυο μεριές ακούγονται ψίθυροι για συμφέροντα παράνομα, για απαράδεκτες συναλλαγές, για βρώμικες επαφές.

Κάποιος ρομαντικός ή αφελής ίσως πει: Μα είναι ψίθυροι. Θα του απαντήσουμε με μια ερώτηση. Είναι μόνο ψίθυροι;

Κι ακόμη, πιστεύει, ότι οι άνθρωποι των κυκλωμάτων είναι τόσο ανόητοι ώστε να αφήσουν να διαρρεύσουν στοιχεία σε βάρος τους;

Ασφαλώς όχι.

Μα κι αν "δεν υπάρχουν" στοιχεία που θα μπορούσαν να οπλίσουν τον εισαγγελέα, υπάρχουν τα φαινόμενα. Και δυστυχώς δεν είναι από τα φαινόμενα που απατούν, αλλά, από τα φαινόμενα που οδηγούν σε θλιβερά συμπεράσματα.

Ανοίξτε το ραδιόφωνό σας ή την τηλεόρασή σας, κυρίως αυτήν, και για λίγες μέρες παρατηρείστε με σχολαστικότητα.

Τι θα δείτε; Πολλά ή έστω αρκετά για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.

Για παράδειγμα. Ενώ, καθώς έχει δηλωθεί επισήμως, έχουν υποβληθεί στην ΕΡΤ, περισσότερες από δέκα χιλιάδες προτάσεις για εκπομπές, περιέργως, συμβαίνει να είναι "οι καλύτερες" εκείνες που υποβάλλουν οι ίδιοι πάντα άνθρωποι. Αυτό συμβαίνει χρόνια τώρα...

Ενώ, δίπλωμα σκηνοθεσίας διαθέτουν πολλές εκατοντάδες-αν όχι χιλιάδες- Ελλήνων, θα δείτε να σκηνοθετούν στην τηλεόραση, οι ίδιοι και οι ίδιοι που κατά μέγιστο ποσοστό είναι και υπάλληλοι στην τηλεόραση. Και εξασφαλισμένοι μισθωτοί δηλαδή και ελεύθεροι σκοπευτές... Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες ειδικότητες.

Ενώ έχουμε δεκάδες αξιόλογους και ταλαντούχους ηθοποιούς, η τηλεόραση χρησιμοποιεί τους ίδιους και τους ίδιους. Μερικούς από αυτούς τους αφήνεις από ένα σήριαλ και τους βρίσκεις μετά στο άλλο.... Οι άλλοι δεν έχουν περάσει ποτέ το κατώφλι της τηλεόρασης...

Ο χώρος είναι μικρός για να αναφερθούμε σε πολλά παραδείγματα. Άλλωστε είναι γνωστά. Εκείνο που έχουμε να σημειώσουμε είναι ότι τα φαινόμενα αυτά θα πρέπει να ανησυχήσουν σοβαρά τους υπεύθυνους των Σταθμών. Και να πάρουν μέτρα.....

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΞΟΡΜΗΣΗ 105  06/04/1980

68. "ΑΛΛΑΓΕΣ"... ΕΝΑ ΑΚΌΜΗ ΑΛΛΟΘΙ

Φαντάζομαι πως θα ‘ χει περάσει χρόνος από τότε που άρχισαν να κυκλοφορούν οι φήμες για αλλαγές στην ΕΡΤ. Στο διάστημα αυτό πολλά γράφτηκαν και πολλά, περισσότερα, ειπώθηκαν μέσα και έξω από την ΕΡΤ. «Φεύγει ο κ.Χόνδρος… Φεύγει ο κ.Βαλληνδράς… Διώχνουν την κ.Μαβίλη… Διώχνουν τον κ. Τ. Παπαδόπουλο… Στέλνουν στο σπίτι της την κ. Άννα Μωραϊτη…

Φήμες, πληροφορίες, κακίες, ευσεβείς πόθοι, ελπίδες πολλών ενδιαφερομένων φτάνουν στα αφτιά μας με την μορφή «εμπιστευτικών» πληροφοριών…Κι αυτές οι «πληροφορίες» άλλους μεν ενθουσίαζαν κι άλλους απογοήτευαν… Τι κρίμα όμως που δεν μπορούμε κι εμείς να γράψουμε ότι οι φήμες, οι πληροφορίες, αν προτιμάτε, αυτές, μας ενθουσίασαν παρ’ όλο ότι έγιναν έντονες τον τελευταίο καιρό…Πληροφορίες που μάλλον αυτή την φορά είναι αληθινές… και κάποιοι κύριοι και κάποιες κυρίες θα πάψουν να παίρνουν τον δρόμο που οδηγεί στην Αγία Παρασκευή και στα πολυτελή γραφεία…

Και δεν μας ενθουσίασαν οι πληροφορίες για αλλαγές στην ΕΡΤ, γιατί κι αυτές ακόμη μπορούν να αποτελούν ένα θαυμάσιο άλλοθι…

Κάθε φορά που οι κατακραυγές του κοινού, οι κριτικές του Τύπου, φτάνουν στο ζενίθ, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για αλλαγές…

Κάποιοι θα φύγουν, κάποιοι θα έρθουν…Καινούργιες ελπίδες, καινούργιες προσπάθειες, καινούργια «πίστωση χρόνου» στη νέα Διεύθυνση για να δείξει έργο…Κάπως έτσι δεν συμβαίνει πάντα; Για ένα διάστημα όλα σχεδόν ησυχάζουν, όλα ηρεμούν… Η εκτόνωση έχει γίνει… Και η ιστορία συνεχίζεται…

Εδώ οφείλουμε να εξηγηθούμε. Όταν γράφουμε για αλλαγές στην ΕΡΤ εννοούμε α λ λ α γ έ ς…

Αλλαγές στο πνεύμα, στη νοοτροπία, στην συμπεριφορά απέναντι στον Έλληνα φορολογούμενο τηλεθεατή…

Δεν μας ενδιαφέρει, σε τελευταία ανάλυση, ποιος υπογράφει μια σκοταδιστική απαγόρευση όσο η ίδια η απαγόρευση… Την υπογραφή την παίρνεις υπόψη σου απλώς για τον καταλογισμό προσωπικής ευθύνης, τίποτα περισσότερο.

Η σκοταδιστική όμως απαγόρευση γίνεται φίμωτρο της ίδιας της αλήθειας, της ίδιας της δημοκρατίας…

Και κρατική τηλεόραση δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αλήθεια και δημοκρατικότητα. Δυο αγαθά που σπανίζουν στην ΕΡΤ. Κι αυτά δεν πρόκειται να επιστρέψουν στο Ραδιομέγαρο  με την αλλαγή απλώς κάποιων προσώπων, όταν και τα νέα πρόσωπα θα είναι φορείς της ίδιας της νοοτροπίας, της ίδιας γραμμής…

Δεν μπορούμε να μιλάμε για αλλαγές και, πολύ περισσότερο, να τις πιστέψουμε και να τις αναγνωρίσουμε όταν η Αντιπολίτευση, που αποτελεί την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, παραμένει εξόριστη  από την ΕΡΤ , όταν επιστρέφουν θλιβερά φαντάσματα του παρελθόντος, όταν η Διεύθυνση ειδήσεων αποτελεί ξεχωριστό καπετανάτο, όταν στραγγαλίζεται η αλήθεια… Δεν βλέπουμε λοιπόν αλλαγές στον ορίζοντα…Μόνο αλλαγή φρουράς…Τίποτε άλλο… Κι αυτό είναι το ανησυχητικό…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 68 22/07/1979

121. ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ

Κάποτε θα ‘πρεπε να καθιερωθεί και Ολυμπιάδα  ασχετοσύνης, ανευθυνότητας, αδιαφορίας και ανικανότητας.

Είμαστε βέβαιοι ότι η ΕΡΤ θα σάρωνε όλα τα χρυσά μετάλλια. Τίποτα δεν θα έμενε για κανέναν άλλον. Όλα τα μετάλλια θα περνιόντουσαν στον λαιμό της ΕΡΤ…

Χρυσό μετάλλιο ασχετοσύνης, ΕΡΤ. Χρυσό μετάλλιο ανευθυνότητας, ΕΡΤ. Χρυσό μετάλλιο ανικανότητας, ΕΡΤ..

Προς το παρόν, και για δυστυχία φαίνεται μερικών κυρίων, εξακολουθεί να τελείται η Ολυμπιάδα της Μόσχας.  Κι αυτή η Ολυμπιάδα έχει σαφώς ενοχλήσει κάποιους ισχυρούς…

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Τι άλλο από «μποϋκοτάζ». Μάλιστα. Τηλεοπτικό «μποϋκοτάζ» στην πιο ιερή και στην πιο αγνή ελληνική ιδέα. Στους Ολυμπιακούς αγώνες!

Εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο είχαν στρέψει το βλέμμα τους, εκεί, κατά την Μόσχα. Παρακολούθησαν ίσως την μεγαλειωδέστερη, μέχρι σήμερα, έναρξη Ολυμπιακών αγώνων.

Επί τρεις ώρες, δεκαέξι χιλιάδες κορίτσια και αγόρια με πολύχρωμες στολές σχημάτιζαν με τα σώματά τους συγκλονιστικά σχήματα που άφησαν άφωνους τους θεατές. Εκεί, στο στάδιο της Μόσχας, φτιάχτηκε ο Παρθενώνας με νεανικά κορμιά…

Εκεί, στο στάδιο της Μόσχας, ο ελληνικής καταγωγής μαέστρος Οδυσσέας Δημητριάδης  διηύθυνε συμφωνική ορχήστρα 100 ατόμων, στρατιωτική μπάντα 200 ατόμων και μεγάλη χορωδία 200 επίσης ατόμων…

Εκεί στο στάδιο της Μόσχας, ακούστηκαν τα «Σαράντα παλικάρια» και το συρτάκι από το «Ζορμπά» του Μίκη Θεοδωράκη.

Εκεί, στο στάδιο της Μόσχας, έγινε παρέλαση αρμάτων και νέων ντυμένων με αρχαϊκές στολές. Φανερός συμβολισμός και υπογράμμιση ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες γεννήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα.

Εκεί στο στάδιο της Μόσχας, άνοιξε την παρέλαση των αθλητών, τιμητικά, η ελληνική ομάδα με την γαλανόλευκη.

Εκεί στο στάδιο της Μόσχας, ζωντάνεψε το ολυμπιακό πνεύμα.

Κι εδώ; Εδώ «μποϋκοτάζ» της ίδιας της πανάρχαιης ελληνικής ιδέας για ειρήνη, αγάπη, συναδέλφωση, ευγενική άμιλλα…

Η επίσημη ελληνική τηλεόραση –που πάντα θα αμφισβητούμε, εμείς, την ελληνικότητά της- κάνει ό,τι μπορεί για να αγνοήσει τους Ολυμπιακούς.

Και το χειρότερο. Δεν σεβάστηκε ούτε την τελετή έναρξης. Ακόμη κι αυτή την αγνόησε. Και, μαζί της, αγνόησε και το δικαίωμα των Ελλήνων τηλεθεατών –αυτών των σκλάβων που πληρώνουν αναγκαστικό χαράτσι σ’ αυτήν- να δουν, να παρακολουθήσουν μια μεγαλειώδη τελετή, τόσο τιμητική για την Ελλάδα…

Χάρη στη στενόκαρδη ΕΡΤ βλέπουμε  τελείως κουτσουρεμένους τους Ολυμπιακούς της Μόσχας.

Φαίνεται κάποιοι προσβλέπουν σε κάποια εύφημη μνεία…

Μα ξεχνούν ότι η μνεία του ελληνικού λαού για αυτούς δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύφημος…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 121 26/07/1980

57. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ;

Δεν ξέρω αν ο κ. Ν. Αθανασίου  με το «Μεγάλο Παιχνίδι» προσπαθεί να μιμηθεί τον κ. Ν. Μαστοράκη  και το «Μπίνγκο» του ή απλώς έχει επηρεαστεί από αυτόν. Δεν ξέρω αν ήταν πρόθεση της ΥΕΝΕΔ να επαναφέρει στην ίδια μέρα και στην ίδια ώρα το «Μπίνγκο» σε άλλη παραλλαγή και τον κ. Μαστοράκη σε άλλη έκδοση. Πάντως το πείραμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχημένο. Κι ύστερα από τόσους μήνες τηλεοπτικής ζωής- πιθανόν και προσπαθειών- θα έπρεπε οι υπεύθυνοι τηλεόρασης της ΥΕΝΕΔ να είχαν βγάλει τα συμπεράσματά τους και να έδιναν ένα τέλος σε αυτό το παιχνίδι.

Σαν παιχνίδι, σαν εκπομπή γενικά, δεν έχει νεύρο, ρυθμό, σβελτάδα. Ούτε κάποιο στοιχείο δυνατής έκπληξης. Ο δε κ. Αθανασίου, που μας είχε αφήσει καλές εντυπώσεις σαν νιου κάστερ, δείχνει εδώ  σαν να είναι σε λάθος εκπομπή.

Και ας μην σπεύσουν να μας απαντήσουν ότι «πήραμε εξήντα χιλιάδες γράμματα, γιατί υπάρχει η απλή απάντηση ότι «όταν μοιράζεις δώρα και αυτοκίνητα, μια τέτοια μέρα και ώρα, επόμενο είναι να λάβεις τόσα και άλλα τόσα γράμματα…» Ή, όχι;

Θα προτιμούσα οι υπεύθυνοι να μας απαντούσαν στα πιο κάτω ερωτήματα:

1.Είναι ή δεν είναι απάτη και εμπαιγμός του κοινού όταν προαναγγέλλεις την «πανηγυρική» εκπομπή του Πάσχα με την συμμετοχή των τραγουδιστών Μητροπάνου,  Πάριου, Αλεξίου,  Μαρίνου,  Χριστιάνας  και Β.Παπά  και τελικά δεν παρουσιάζεται  κ α ν έ ν α ς  από αυτούς;

Και δεν μεγαλώνει περισσότερο η ευθύνη όταν δημοσιεύσεις και σχετική φωτογραφία των καλλιτεχνών;

2.Είναι ή δεν είναι κατάφωρη παραβίαση των κανονισμών της ΥΕΝΕΔ όταν η κ. Δούκισσα τραγουδά το τραγούδι «Αλλά ωραίος τρελός»   ενώ αυτό έχει κριθεί ακατάλληλο από την ειδική επιτροπή της ΥΕΝΕΔ και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το μεταδώσει από ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό πρόγραμμα;

3.Είναι ή δεν είναι χαρακτηριστική μεταχείριση μιας εταιρίας δίσκων όταν προβάλλονται τρεις τραγουδιστές της [δηλαδή το 75%] έναντι ενός της άλλης και κανενός των άλλων εταιριών;

Μήπως αυτό έχει σχέση, παρότι δεν θέλουμε να το πιστέψουμε, με το ότι κορυφαίο στέλεχος της εν λόγω φωνογραφικής εταιρίας συμβαίνει να είναι και ο μουσικός επιμελητής της εκπομπής;

5.Είναι ή δεν είναι παράνομη διαφήμιση  μέσα στην εκπομπή [29/04/1979] να διαφημίζεται μάρκα αυτοκινήτου και ο γενικός αντιπρόσωπος;

6. Αλήθεια επιτρέπεται από τον στρατιωτικό κανονισμό ένας στρατευμένος να εμφανίζεται στην τηλεόραση πότε κάνοντας εκπομπές και πότε διαφημίσεις;

Επιτρέπεται, επίσης, ένας στρατευμένος να πληρώνεται εξτρά [έστω και μέσω παραγωγού] για έργο που προσφέρει σε στρατιωτική μονάδα;

Σ’ αυτές τις ερωτήσεις υπάρχουν απαντήσεις;

Εάν ναι, τις περιμένουμε.

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 57 06/05/1979

102 "ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ" ΣΕ...ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Πρέπει να το ομολογήσουμε. Κάθε φορά που παρακολουθούμε ένα κάποιο Φεστιβάλ Τραγουδιού, ο νους μας τρέχει με νοσταλγία στα τρία πρώτα Φεστιβάλ που διοργάνωσε το ΕΙΡ, πριν είκοσι περίπου χρόνια…

Τότε το  Φεστιβάλ ήταν και Πανελλήνιο[κι ας του ‘λειπαν οι κάμερες] και Πανκαλλιτεχνικό…

Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Μεντής, Πλέσσας, Μωράκης…

Τόσοι και τόσοι συνθέτες και στιχουργοί… Ή μάλλον όλοι ή σχεδόν όλοι…

Το ίδιο και με τους τραγουδιστές. Νάνα Μούσχουρη, Μαίρη Λίντα, Γιοβάννα, Τ. Μαρούδας, Καίτη Χωματά…

Την Δευτέρα το βράδυ, παρακολουθήσαμε τον Διαγωνισμό της ΕΡΤ για την Γιουροβίζιον… Φυσικά από το σπίτι μας. Και από επαγγελματική υποχρέωση.

Η «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» αρνήθηκε να στείλει εκπρόσωπό της να…λάβει μέρος και να… ψηφίσει ένα κάποιο «αριστούργημα», ακριβώς για να μην γίνει συνυπεύθυνη σ’ αυτό το τόσο ασήμαντο γεγονός…

Κι ακόμη για να μην γίνει συνυπεύθυνη για τα όσα πολύ πριν από τον «Διαγωνισμό» γράφτηκαν στον Τύπο, χωρίς, όπως φαίνεται να ιδρώσει το αφτί κανενός…

Γράφτηκαν για προκατασκευασμένα αποτελέσματα. Κι απ’ ότι τουλάχιστον ξέρουμε δεν βγήκε κανείς να μηνύσει την εφημερίδα  και τον συντάκτη.

Γιατί άραγε; Από…μεγαλοψυχία; Από έλλειψη ευθιξίας ή από κάτι άλλο;

Το επίπεδο του φετινού διαγωνισμού, άθλιο έως πανάθλιο, θα πρέπει να βάλει σε σοβαρές σκέψεις τους υπεύθυνους της ΕΡΤ.

Θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί τόση μεγάλη αποχή συνθετών και στιχουργών;

Γιατί τόση μεγάλη αποχή τραγουδιστών;

Γιατί κάθε χρόνο πάμε «από το κακό στο χειρότερο»;

Ας αναρωτηθούν οι υπεύθυνοι της ΕΡΤ τι συμβαίνει κι αυτός ο διαγωνισμός έχει λιγότερες συμμετοχές από τον άλλο περιλάλητο διαγωνισμό τους «Να, η ευκαιρία». 

Η αποτυχία αυτού του διαγωνισμού θα πρέπει ν βάλει σε σκέψεις και όσους πονάνε το ελληνικό τραγούδι. Και όσους μοχθούν για αυτό.

Οι τόσοι αξιόλογοι συνθέτες μας γιατί δεν πήραν μέρος;

Αν μεν έχουν λόγους να πιστεύουν τα όσα λέγονται και τα όσα γράφονται για το «αδιάβλητο» του διαγωνισμού δεν έχουν παρά να το δηλώσουν και να το καταγγείλουν. Δεν πρέπει να σιωπούν.

Φυσικά η ΕΡΤ λέει ότι ψήφισε κληρωμένη αντιπροσωπεία του Κοινού.

Εμείς θα ρωτήσουμε: Πότε έγινε, που έγινε και κυρίως πως έγινε και από ποιους αυτή η κλήρωση για την επιλογή του Κοινού;

Τέλος, αν η ΕΡΤ δεν κατορθώσει μέχρι του χρόνου να πείσει όλους τους αξιόλογους ανθρώπους του τραγουδιού να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό της, θα είναι καλύτερα, αντί να κάνει έναν ακόμη ασήμαντο διαγωνισμό, να κάνει ένα σημαντικό ετήσιο μνημόσυνο…

Του φετινού της διαγωνισμού…

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ»   102 16/03/1980