Ο χώρος της εφημερίδας είναι πολύτιμος. Και το να
ασχοληθούμε για δεύτερη φορά με το ίδιο θέμα, φαίνεται κατ’ αρχή αδικαιολόγητη
σπατάλη.
Μα δεν είναι. Δεν μπορεί να είναι όταν βλέπεις να
παραχαράσσεται η μουσική ταυτότητα αυτού του λαού και αυτού του τόπου. Και μάλιστα, όπως μας δήλωσαν, απέναντι σε
τετρακόσια πενήντα εκατομμύρια θεατές.
Γράφουμε, όπως θα καταλάβατε, για τον διαγωνισμό τραγουδιού
της Γιουροβίζιον. Γράφουμε για το «ελληνικό» τραγούδι και για την «ελληνική»
συμμετοχή.
Δεν έχουμε διάθεση να αμφισβητήσουμε το ταλέντο και τις
γνώσεις των δημιουργών του «Ώτο-στοπ»
Μπορεί να έχουν και ταλέντο και γνώσεις…
Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι αμφισβητούμε την
ελληνικότητα του δημιουργήματός τους.
Και οπωσδήποτε δεν δεχόμαστε το ξενότιτλο αυτό τραγούδι να εκπροσωπεί την μουσική ταυτότητα του λαού
μας.
Και, να πάρει η οργή, δεν είμαστε χθεσινό έθνος…Δεν είμαστε
έκθετοι στην άκρη της ιστορίας προσφερόμενοι για υιοθεσία…
Είμαστε ένας πανάρχαιος λαός. Με πολιτισμό. Με παραδόσεις. Με
ιστορία. Και με ρίζες. Ρίζες που χάνονται στα βάθη των αιώνων.
Πως είναι λοιπόν δυνατόν να απεμπολήσουμε όλα αυτά για το χατίρι μιας ασήμαντης
σκοπιμότητας; Και μιας στρατηγικής σαφώς…λαθεμένης; Γιατί διαφάνηκε η πρόθεση
τόσο της ΕΡΤ, όσο και των δημιουργών του τραγουδιού, να παρουσιάσουν ένα
τραγούδι για να «διακριθεί», για να κερδίσει μερικούς βαθμούς πάρα πάνω.
Να παρουσιάσουν, δηλαδή ένα τραγούδι «εωρωπαϊκό», ένα
τραγούδι «φεστιβαλικό», ένα τραγούδι στα μέτρα των ευρωπαίων εταίρων μας… Ένα
τραγούδι «πρετ-α-πορτέ»…
Και λησμονήσανε οι υπεύθυνοι της ΕΡΤ ότι το κουστούμι μας το
παραγγέλνουμε στα μέτρα τα δικά μας και
όχι στα μέτρα του γείτονα…
Γιατί, εμείς θα το φορέσουμε, και όχι ο γείτονας…
Λησμονήσανε οι υπεύθυνοι περί τα μουσικά και τα άλλα της
ΕΡΤ, ότι όταν ένα τραγούδι εκπροσωπεί μια χώρα δεν μπορεί να έχει στόχο άλλον
από το να είναι γνήσια αντιπροσωπευτικό της μουσικής ταυτότητας αυτής της
χώρας.
Και τους ρωτάμε.
Το τραγούδι που διαλέξανε ήταν αντιπροσωπευτικό της μουσικής
μας ταυτότητας;
Ας βάλουν το χέρι στην καρδιά κι’ ας απαντήσουν.
Αν δουν το λάθος τους προλαβαίνουν μέχρι του χρόνου να
δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να πεισθούν όλοι οι συνθέτες μας
και όλοι οι στιχουργοί μας, να δώσουν ένα «παρών» σ’ αυτόν τον διαγωνισμό.
Για να ακουστεί, επιτέλους, το ελληνικό τραγούδι.
Το τραγούδι που θα κουβαλάει ήχους και μνήμες ελληνικών αιώνων.
Ένα τραγούδι που θα μας είναι αδιάφορο αν οι ευρωπαίοι του δώσουν λίγους βαθμούς περισσότερους ή
λιγότερους.
Φτάνει που θάναι ένα τραγούδι που θα εκπροσωπεί αυτόν τον
λαό…
ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 108 27/04/1980
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η διαφωνία μας για το είδος του τραγουδιού ήταν
επειδή τότε η ΕΡΤ παρουσίαζε τον διαγωνισμό ως διαγωνισμό με αντιπροσωπευτικά
τραγούδια της κουλτούρας κάθε χώρας. Όταν εμμέσως αποδέχθηκε, πολλά χρόνια
αργότερα- πως ο διαγωνισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μουσική συνάντηση,
ένα μουσικό πανηγυράκι, δηλαδή όταν παραδέχτηκε τις πραγματικές μικρές
διαστάσεις του διαγωνισμού, το πρόβλημα ή αν θέλετε ο προβληματισμός μας
αλλάζει.
Τον λόγο τον έχει η μουσική βιομηχανία.
Χ.Α.