Πολλές πάρα πολλές φορές η στήλη αυτή έχει αμφισβητήσει την ελληνικότητα της «ελληνικής» τηλεόρασης. Για πολλούς λόγους που ήδη έχουμε εκθέσει.
Σήμερα προσθέτουμε ένα ακόμη λόγο. Ένα λόγο σοβαρό που δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να παραβλέψουμε.
Η λεγόμενη ελληνική τηλεόραση κατακλύζεται κυριολεκτικά από ξένα προγράμματα.
Εκεί που περιμένεις ν’ ακούσεις την γλώσσα σου, ακούς τα αμερικάνικα και τα εγγλέζικα.
Και εσύ, πολίτης μέσα στη χώρα σου, κάθεσαι απέναντι από την συσκευή σου και…συλλαβίζεις υπότιτλους.
Είναι κατάντια. Και μαζί είναι ένα φαινόμενο που κλείνει πολλούς κινδύνους.
Τους επισημαίνουν οι επιστήμονες, οι ψυχολόγοι, οι παιδαγωγοί, οι ίδιοι οι γονείς…
Κάνοντας εισαγωγή ξένων προγραμμάτων, μέτριων και συχνά άθλιων, κάνουμε ταυτόχρονα εισαγωγή και ενός άλλου τρόπου ζωής, ενός άλλου κλίματος, μιας άλλης νοοτροπίας.
Η πολιτιστική μας ταυτότητα αλλοιώνεται. Οι παραδόσεις μας εξοστρακίζονται. Ο τρόπος ζωής μας αλλάζει. Και, δυστυχώς, όχι προς το καλύτερο…
Οι στατιστικές επισημαίνουν ότι κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες δεκάδων σκηνών βίας, δολοπλοκιών, ληστειών, διαρρήξεων, δολοφονιών…
Με αυτές τις εφιαλτικές σκηνές μεγαλώνουν τα παιδιά μας…Με αυτές τρέφονται…Με αυτές ονειρεύονται… Με αυτές «σχεδιάζουν» το μέλλον τους…
Εύκολη ζωή, ναρκωτικά, βία, παρανομία…
Τα αποτελέσματα δεν χρειάζεται να περιμένουμε να τα δούμε. Τα διαβάζουμε καθημερινά στον ημερήσιο Τύπο.
Τι προτείνουμε; Περισσότερα ελληνικά προγράμματα. Κι αν μας πουν ότι τα ελληνικά προγράμματα στοιχίζουν πολύ, συγκριτικά βέβαια με την εισαγωγή ενός ξένου, θα τους απαντήσουμε.
Η τηλεόραση είναι ένα πλατύ κοινωνικό σχολείο. Και είναι μέσα στις βασικές υποχρεώσεις του κράτους, αυτό το σχολείο να το χρηματοδοτεί για να λειτουργεί σωστά. Να διαμορφώνει ελεύθερους πολίτες και όχι γκάνγκστερ…
Κι αν, παρ’ όλα αυτά, μας αντιταχθεί ότι δεν υπάρχουν χρήματα, πάλι θα τους πούμε.
Ε, τότε, κύριοι, περιορίστε τις ώρες λειτουργίες της τηλεόρασης.
Προκειμένου να λειτουργεί σαν φροντιστήριο του εγκλήματος, είναι καλύτερα να λειτουργεί ελάχιστα.
Τα προγράμματα που θα εισάγονται θα πρέπει να έχουν ποιότητα. Γι αυτά δεν θα πούμε όχι. Αντίθετα θα τα επικροτήσουμε.
Ποιος δεν θα επικροτήσει τα προγράμματα: «Γκυ ντε Μοπασάν», «Εγώ, ο Κλαύδιος», «Το μπουκέτο» που έφερε η ΥΕΝΕΔ, ή την περίφημη «Μπαρμπαρόσα» και τον «Μπένυ Χιλ» της ΕΡΤ;
Μα αυτά είναι ελάχιστα.
Τα άλλα; Είναι η ύλη του φροντιστηρίου του εγκλήματος. Γιατί πρέπει να το πούμε.
Η τηλεόραση έχει καταντήσει, με τις τόσες σκηνές βίας, φροντιστήριο του εγκλήματος.
ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 103 23/03/1980
