Πρέπει με κάθε ειλικρίνεια να ομολογήσουμε ότι αισθανόμαστε τύψεις. Τύψεις διότι δεν επαναλάβαμε την περυσινή μας σύσταση-ευχή προς τους φίλους αναγνώστες μας: «Καλές γιορτές, χωρίς τηλεόραση».
Δεν το κάναμε για δυο βασικούς λόγους.
Ο πρώτος είναι πως σκεφτήκαμε τον μέσο εργαζόμενο οικογενειάρχη που με την τραγική άνοδο του τιμάριθμου αντιμετωπίζει τρομακτικά προβλήματα επιβίωσης.
Πως λοιπόν σ’ αυτόν τον άνθρωπο να συστήσεις να ξοδέψει κι άλλα χρήματα- που άλλωστε δεν έχει- για λίγη ψυχαγωγία της οικογένειάς του-μέρες που είναι; Γνωρίζεις πολύ καλά πως θα αναγκαστεί να διπλοαμπαρωθεί στο σπίτι του για λιτές «γιορτές». Η μόνη, λοιπόν, ψυχαγωγία που του μένει είναι η τηλεόραση…
Ο δεύτερος λόγος είναι πως ξέραμε ότι ανάμεσα στα τόσα προγράμματα της ΕΡΤ και της ΥΕΝΕΔ φέτος ήσαν και κάποια με ποιότητα και ενδιαφέρον. Ελάχιστα φυσικά…
Από τα προγράμματα της ΥΕΝΕΔ ξεχώρισαν: Ένα θαυμάσιο ντοκιμαντέρ των Ζεβουλάκου-Σερντάρη από το Άγιο Όρος με τίτλο «Στο μοναστήρι της Σιμωνόπετρας». Αξιόλογη ακόμη εκπομπή και μέσα στο θρησκευτικό κλίμα των ημερών-γράφουμε πάντα για τα Χριστουγεννιάτικα προγράμματα- ήταν και το ελληνικό ορατόριο «Η Φάτνη» του Σωκράτη Βερνάρδου.
Στον τομέα της ψυχαγωγίας δυο ξένα προγράμματα. Το «Μια νύχτα στο Παλάντιουμ» με τον Μπόμπ Χοπ, τον Ρίτσαρντ Μπάρτον κ.α. Και το «Ευρωγκαλά ‘79» με όλα σχεδόν τα είδη του θεάματος και με καλλιτέχνες όπως Γιεγούντι Μενουχίν, αδελφές Κέσλερ, Πετιούλα Κλάρκ, καλλιτέχνες επίσης του Βασιλικού Βρετανικού Μπαλέτου.
Από τα προγράμματα της ΕΡΤ ξεχώρισαν τα ξένα: «Ο Αμάλ και οι νυχτερινοί επισκέπτες» που μεταδόθηκε όμως το μεσημέρι της δεύτερης μέρας των Χριστουγέννων. Ήταν μια Χριστουγεννιάτικη όπερα τρυφερή και πολύ ανθρώπινη. Έπαιξε η ορχήστρα «Τιλαρμόνια» του Λονδίνου και πήραν μέρος καλλιτέχνες της «Μετροπόλιταν Όπερα» της Ν. Υόρκης. Θεαματικό ήταν και το τσίρκο του Μπίλυ Σμαρτ.
Παρόλα αυτά, επαναλαμβάνουμε. Ότι αισθανόμαστε τύψεις. Διότι όπως «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη» έτσι και δυο ελληνικά προγράμματα δεν καταξιώνουν την τηλεόραση. Βεβαίως τα ξένα προγράμματα που αναφέραμε δεν κλίνουν τους λογαριασμούς της ΕΡΤ και της ΥΕΝΕΔ απέναντί μας.
Μ’ άλλα λόγια εξαιρουμένων των πιο πάνω…εξαιρέσεων τα γιορταστικά Χριστουγεννιάτικα προγράμματα των Σταθμών ήσαν από άθλια μέχρι μέτρια.
Και δεν μπορούσαν να μην ήταν έτσι αφού οι ίδιοι άνθρωποι ανακάτεψαν τα ίδια υλικά με τις ίδιες φριχτές συνταγές…
Το αποτέλεσμα που βγήκε το είδατε[όσοι είχατε την ατυχία να το δείτε…].
Πως λοιπόν να μην αισθανόμαστε τύψεις που δεν επαναλάβαμε την περυσινή σύσταση-ευχή: «Καλές γιορτές-χωρίς τηλεόραση»;
ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 92 06/01/1980
